رقص بیان زیبایی از هنر است
رقص بیان زیبایی از هنر است
رقصنده-حرفه-ای-جشن
برای گرمی بیشتر مراسمتان از تشریفات آراز ساقدوش و دنسر های حرفه ای استخدام کنید
و یا برای آموزش رقص زیر نظر مربی با تجربه و کار بلد با ما در تماس باشید
کلاس ها همگی در پلاتو دنس آراز واقه در غرب تهران برگذار می شود
کلاس ها تفکیکی خانم ها و آقایان برگزار می شود
برای هماهنگی با شماره 09121449321 و یا 02122068064 تماس بگیرید
موسیقی دارای ریتم خاصی، ضربان خاص و قدرت خاصی است که شنونده را به سمت خود می کشاند.
چه عاشق کلاسیک باشید و چه راک، موسیقی خود را به موجودی زنده بازآفرینی می کند که مستقیماً در گوش شما صحبت می کند و احساسات شما را بیرون می کشد و تقویت می کند.
چه چشمانتان را ببندید و بگذارید تخیلتان از دنیایی به جهان دیگر جریان پیدا کند یا هدفونتان را در آن بیندازید و بگذارید موسیقی بدنتان را در حین دویدن با ضربان خاصی همراه کند، موسیقی شما را فراتر از محدودیت هایتان می برد و در تمام بدنتان طنین انداز می شود.
وقتی به رقصیدن به عنوان یک هنر نگاه می کنیم، شروع می کنیم به دیدن موسیقی که دوست داریم در یک انسان دیگر زنده می شود. ما شاهد بروز انواع احساسات هستیم.
و وقتی لحظه‌ای را در نظر می‌گیریم و اجازه می‌دهیم همه چیز محو شود، بخشی از خود رقص می‌شویم زیرا قلب و تخیل ما تحت تأثیر اجرا قرار می‌گیرد.
در آثاری از کلاسیک تا جاز
رقصندگان ایده‌ها را زنده کردند و با حرکات قدرتمند و در عین حال برازنده‌شان شما را جذب کردند.
یک رقص با ریتم تند موسیقی و گام های سریعی که رقصنده ها برداشتند، ذهن شما را به سرعت در زمان می آورد.
رقص دیگری باعث شد که بخندید و بخندید، زیرا موسیقی فضایی کمیک را برانگیخت که تقریباً می‌توانستید خنده‌های بچه‌های کوچک را بشنوید.
با این حال وقتی نوبت به یک قطعه جدی، قدرتمند و احساسی می رسید، همان رقصندگان این قدرت را داشتند که قلب شما را بکشند و ذهن شما را تسخیر کنند.
تاثیر احساسی با انتخاب در نور و رنگ توسط طراح لباس و کارگردان افزایش یافت.
من عاشق طراحی و نقاشی هستم و شخصا اهمیت استفاده از رنگ های متنوع برای به تصویر کشیدن احساسات مختلف را می دانم.
رقص بیان زیبایی از هنر است
همه باید آن را تجربه کنند. با این حال متوجه شدم که درصد زیادی از مخاطبان میانسال یا مسن هستند و این باعث شد که بپرسم:
آیا این گونه رقص به عنوان یک هنر برای نسل من جالب نیست؟
آیا فناوری یا یک جامعه در حال تغییر شکافی ایجاد کرده است که نسل من بیشتر شیفته «پس فکر می‌کنید می‌توانید برقصید؟»
به طوری که ما علاقه ای به سبک های رقصی که توسط گروه هایی مانند شرکت رقص پل تیلور اجرا می شود نداریم؟
مطمئناً این اولین باری بود که چنین اجرائی را می دیدم (و آنجا بودم تا در مورد تجربه ام بنویسم)، اما چشمانم را به یک ایده کاملاً جدید از هنر باز کرد.
این اجرا به من نشان داد که در رقص، موسیقی بدن انسان را احیا می‌کند، بدن انسان را با ریتم و ضربان تپش و جریان می‌دهد
و قلب شما را می‌کشد، جایی که آن احساسات محبوس‌شده‌ای را که پنهان نگه داشته‌اید پیدا خواهید کرد.
ارسال یک دیدگاه